به موجب ماده ۸۰۸ قانون مدنی، هرگاه مال غیرمنقول قابل تقسیمی بین دو نفر مشترک باشد و یکی از دو شریک حصه خود را به قصد بیع به شخص ثالثی منتقل کند، شریک دیگر حق دارد قیمتی را که مشتری داده است به او بدهد و حصه مبیعه را تملک کند.
این حق را حق شفعه و صاحب آن را شفیع می‌گویند.
حق فسخ اختیاری است که قانون‌گذار به دو طرف قرارداد داده‌است تا در صورت وجود شرایط مشخص بتوانند به قرارداد خود خاتمه دهند. به حق فسخ در اصطلاح حقوقی خیار فسخ یا شرط فسخ هم گفته شده‌است. به عبارت دیگر در حق فسخ یکی از طرفین قرارداد با اراده و آگاهی و به استناد حق حاصل از قانون، تصمیم به انحلال قرارداد می‌گیرد.
اعمال حق فسخ یکی از راههای انحلال قرارداد است.